Jesuitinen logoari begiratuz gero, erdigune bat ikusiko dugu, modu
hostotsuan hedatzen den sustrai bat, eta bizitzatik eta bizitzarako biraka
hasten dena, 150 urtetan zehar fresko, arin eta dinamikoki eskaintzen
zaiguna. Bertan, itxaronaldiak eta itxaropena daude, eta fruitu horiek
aurrera jarraitzen dute, sustrai hori zabaltzen duten beste adar batzuk
jaiotzen baitzaizkio zentroari, kimu berriak, hosto desberdinak, tamaina eta
kolore askotariko loreak, izatearen sakonetik jasotzen duten izerdiarekin.
Funtsezkoaren trinkotasun horrek erabateko dibertsitatea ahalbidetzen
du, osotasuna edertzen duena, harmonikoa dena eta integratuta dagoena,
ez dago adar solte, xehaturik, osotasun bat da. Zuhaitz bizia da, bidean
gauden bitartean ugaltzeko oparitua, itzulerarik gabe, eta ez da ixten
infinituaren nahia eta bokazioa dituelako, barnekotasunez, eta familia
zabaldua da, gero eta poz handiagoarekin aurrera egiten duena.
